Επκιάαν για τα καλά τα νερά... τζιαι αθθυμήθηκά που έρκουμουν που το Αθηναίδειον μες τα νερά τζιαι εγένουμούν πουλλούιν τζιαι με έκοφτέν.
Όστι να 'ρτω στον Άη Γιάννη στου Χαρακή τα νερά εξυπνούσαν με. Εσιέρουμουν πολλά.
Βρεμένος φουσκίν λουμίν αθθυμούμουν που μιτσής επαρπάτουν μες τις λάντες ή επιχείρουν υπό βροχή την καθέλκυσην ή τον ελλιμένισμόν με τον Αντωνάκήν ποικίλων βαρκούων χάρτενων με φελλούς ξύλενών.
Που μαστεν μιτσιοι ήταν η χαρά μας να βουρούμεν μες τα νερά ή να παίζαμεν μάππαν παρέα με τις ραντίες που άμαν εσφίγγαν πολλά ελαλούσαμεν πως έτσι παίζει μες τα νερούθκια κοτσια Ματσιεστερ Γιουνάιτετ.
Μες τα νερά επαίζαμεν τζιαι κάτι ιστορικά ματσούθκιά στην νότιαν αυλούαν του Αθηναίδειου με τον Χατζηπετρην τον Αχιλλήν τον Δημητριάδην τον Γιώρκον τον Παττίσιην τζιαι άλλους πολλούς
Να πκιάει Θεέ μου μια βροσιή ολοκοσμητική
να πλύνει τις ψυσιες τζιαι το κορμίν μας
να γινούμεν όπως τότε,
που πρωταίοι εμοιράζαμεν την καπήραν
τρια κομμάθκια να φάμεν ούλλοι που λλίον.
Έτο δαμέ πούρταμεν λλίην αγάπην θέλουμεν τζιαι ένα τσάιν αμαν γινούμαστεν σουππιν λουμίν μες τα νερά του Φθινοπώρου...
Υ.Γ. Αφιέρωμένον στην Κα Βασιλικήν, την μάνα του Σίμου, που με έφαιρνε πολλές φορές στου Χαράκη να γλυτώνω τα νερά και στον Κον Νίκον Σπαθάρην που με εκατέβαζεν πολλά βροχερα πρωινά στο Αθηναίδειον πριν να πάει δουλειά. Άρχοντας αλήθινός.