Ο φωτισμός του ποδηλάτου μας όταν σχολανναμε από το Γυμνάσιο δειλινοι ήταν σοβαρό ζήτημα.
Τέλη Φθινοπώρου και ο Χειμώνας ολόκληρός απαιτούσαν φωτισμό ιδιαίτερα αν δεν επέστρεφες ούλλον λεωφόρο.
Ήταν και η κρυφή αλήθεια πως πάντα οι πλείστοι κορακούσαμε στο απογευματινό σκόλασμα. Πκιάνναμε την κουβέντα. Περιμέναμε τους φίλους να καμούμε κανέναν σχέδιον και ήντα να το κρύψουμε και καμμια μικρήν ή μεγάλην πελλάραν.
Παίζαμεν και μάππαν στο ημιφως της πλαινής αυλούδας έξώ από το γραφείο της Κας Μιχαηλίδου. Μια μαππούα μαγική κατι ματσούθκια υπο το σεληνόφως με φούρπον άσπρον να ξεχωρίζει μες την μισήν νύχτα ή το τέλλια τέλος του δειλινού.
Τα Εσκα ποδήλατα Τσεκοσλοβακίας εισαγωγή της ΛΟΕΛ, ποδήλατα της φτωχολογιάς είχαν έναν μεγάλον προσόν. Είχαν δύναμον στερεόν ελαφρύν στο πετάλλιν και φανάριν κυριολεκτικά προβολέαν για τα δεδομένα της εποχής. Το είχαμε συζητήσει εκτενώς με τον Κόκόν τον Παρασκευάν. Συμφωνούσε και ο Ταλιάνος.
Βεβαίως οι μεγάλοι καρκαντάες "Ράλλυ" και "Ρατς" είχαν καλά φανάρια αλλά ήταν αντικειμενικά πολύ ακριβά ποδήλατα.
Πάντως πολλούς απο μας ο Θεός μας φύλαξε και γλυτώσαμε από τα βεβαρημένα μας μητρώα ποδηλασίας δεκάδων εκατοντάδων ωρών μες τις νύχτες σκοτεινά πισσούρι σε δρόμους με φτωχό ή ανύπαρκτο οδικό φωτισμό...
Ήταν και τα κόστα. Αν οικονομούσες στη φτώσεια σου έναν ποδηλατούιν καλόν με στόπερ, καλά λαστιχα που αντέχαν κόμα, καδένα που εν έφκαινεν κάθε μέρα ήσουν πριγκήπας χωρίς όμως πουτζίν ικανόν για αγορά και τοποθέτηση σετ δυνάμου.
Σύρματα, ενώσεις , φανάρκα μπροστινό πισινόν και δύναμόν καλόν.
Ήταν και οι ποδηλατάες Νικήτας, Ματθαίος και οι λοιποί με κοστολόγιον δυσπρόσιτον ιδίως τον σειμώναν που εν είχαμεν δουλειές και έσοδά.
"Αν σε ξαναδώ με ποδήλατον χωρίς φως θα τες φάεις!" ελάλεν ο θκειός σου τζιαι πκιον επογύριζες που το στενόν του να μεν σε κόψει.
Η νυκτερινή ποδηλασία με καμένην λάμπαν του φαναρκού εσυνέχιζεν ακάθεκτη. Το γινάτιν λλίον ή πολλυν επαρεμενεν γινάτιν.
Αλλά ήντα θέαμαν θκιακόσια ποδήλατα με τους δυνάμους στο φούλ εξώ που το Αθηναιδειον. Φωτούθκια ποτζει, φαναρούθκια πολλά οι κορούες να γελούν. Οι της κάτω γειτονιάς να φεύκουν φωνάζοντας "Καληνύχτα Πέγεια!", "Σωτήρη άψε το φανάρι σου", "Κόκο Παρασκευά καληνύχτα!". Ο Παππαρίδης να μασιεται να βάλει το δύναμόν του Κρίφτερ τζιαι να φωνάζει "Περιμένετε με!"
Καλήνύχτα κοπέλλιά, καληνύχτα κορουδες.
Βάρτε το δύναμον της αγάπής να φέξει η νύχτα να θωρούμεν ελπίδα μες τα σκοτεινά.
Α ποδηλατούθκια τζιαι νιάτα με τα φαναρούθκια μας...