Να 'ρτούν ούλλοι ποσταμένοι να 'βρουν μιαν παρηορκάν...



Μακαρούνια που εκόφκαν ούλλες οι γειτόνισσες.

Με την όρνιθαν να βράζει να ψηθεί καλά.

Αυκολέμονην να σάσει με τα αυκά της γήστης τα γλυτζιά.

 

Ύστερα να τρίψει αναρήν τρίμμα των μακαρουνιών.




Να στρώσει το τραπέζιν, να βάλει την αλατεραν με τ' άλας το δικόν μας το χοντρόν που τον Ακάμαν μας.

Ψουμίν να κατεβάσει που τη ψαθαρκάν που τζείνα του φούρνου μας, που τον επυρώναμεν κάθε φτομάαν μες την αυλήν μας.


Ύστερις να βάλει το σταυρόν της "ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ" να πει τζιαι να τους περιμένει ούλλους.
Τα μωρά που το σκολείον, τους μεάλους που τ' αμπέλιν τζιαι τες κόρες της που τον μύλον, που 'πήραν σιτάριν για τ' αλεύριν του μήνα.
 
Τζιαι το λαρτίν να κρέμμεται που πάνω για προσφάιν τζιαι άρτημαν του τραπεζιού.

Τα λουκάνικα κρεμμασμένα στην νησκιάν να στεγνώσουν.


Τζιαι τα σαρτζιερά πάρα τζει...

ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ!