Η Κύπρος του 1964

Από το πολυετές ταξίδι στο Παρελθον

1959 ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΝΟΙΞΑΝ

 
Από την μεγάλη πολυετή μας έρευνα για την παρουσία της Κύπρου στον ξένο περιοδικό τύπο

Το μπακκάλικο του Θείου του Κώστα

Τόπος συναντησης Δρουσιωτων εις Λεμεσον

Απο το αρχείο λογοτύπων

 

Και ξάφνου μια κομματιασμένη εφημερίδα
υπόμνηση των προσώπων του πενήντα
της άλλης Κύπρου

Εικονογράφιση μιας φιλίας

Η ανάπαυση των εκδρομέων έξω από το Στ Γυμνάσιο.

Με τον Νίκο Ανδρέου φίλοι από την Α' τάξη.
 
Το κασεττόφωνον, παπούτσια δυνατα, τρικούθκια φτώσεια τζιαι γέλιο τζιαι καλή καρκια.

Τρία χρόνια ούλλον γέλιον

"Συτζιά"

"Ξερός Ποταμός"

Ο παππούς μου ο Γιαννής ο Τύλληρος

Η ρίζα μου η άψευτη.

Πέρκει γερασόντα μου να χω έναν μιλίμιν της αρετής τζιαι της αγάπης τζιαι της ταπείνωσης του.

Μιαν ξαννίουαν της ελεημοσύνης του.

Της κρυφής του σοφίας.

Ο παππούς ο Βοσκός στο καφενείο του

Αγαπητός θείος του πατέρα μου, αδερφός της γιαγιάς μου της Αννεζούς.

Άρκοντας.

Άδρωπος πρωτινός.

Πράος.

Δεν τον είδα ποτε να θυμώνει.

Ταχυδρομικός πρακτορας του χωριού.

Σφραγιζε τις επιστολές με ιερότητά.

Άννοιγε πριν το γέννημα του φου.

Πρότού φύγουν τα λεωφορεία.

Να μπεις πρωίν νύχτα ξημέρωμά στον καφενέν του.

Να ακούσεις τις καλημέρες των χωρκανών.

Να πκιεις καφέν ή τσάιν σακομυλιάν ή ρώσσικον ή σπατζιάν.

Να ακούσεις τα νέα της νυχτός και της προηγουμένης ημέρας του Κυρίου. 

Ο καφενες έμπλεός ιλαρότητός με ευγενήν άδρωπον στο τιμόνιν.

Στους τοίχους τα κοπέλλια μας οι εννιά της αγχόνης τζιαι ο Αυξεντίου να σεκαλημερίζουν με την ιλαρότητά του προσώπου τους.
 

Έξι ακριβως να αννοίει το ράδιον πρωινή προσευχή.

Μετά μουσική ήρεμη μέχρι τις έξι και τριάντα.

Δελτίον Ειδήσεων.

Ούλοι να κρολοούνται ήνταλος ξημερώνει ο κόσμος...

"Καλημέρα σας! Μιαν σουμάδαν θείε..."

Μια από τις τελευταίες φωτογραφίες πριν την κάθοδο.
 
Όλοι σχεδόν οι αντάρτες του Τομέα Φασούλλας Παραμύθας.

Στιγμές ομορφιάς και αντρειωσύνης.

Η μέρα που θα κατέβαιναν απο το βουνό στο τελευταίο συναπάντημά όλων των ανταρτών στο σπίτι χώρο τελικής συνάντησης

Σοφοκλής Ποταμίτης
Νεόφυτος Πεγειώτης
Λούης Ιωαννίδης

Τέτοιες μέρες κατέβαιναν απο το βουνό κουρασμένοι μετά από χρόνια επαναστατικής μετοχής και έρωτος ελευθερίας

Από τη συλλογή λογοτύπων συνδεδεμένων με τη Λεμεσό και την Κύπρο

Ο παππούς μας ο Γιαννής του Δασκάλου

Χαίρεται ταξιδευτές τις Λεμεσού

Ακόμα ένα λογότυπο, από το 1970...

Έτσι προσεύχονταν στην Κύπρον το 1954

Γ. Γαλαταριώτης 1956

Από το αρχείο λογοτύπων

Το γήπεδο Καλαθόσφαιράς και ανεπίσημο ποδηλατοδρόμιο μικρο-ακροβασιών στα χρόνια του Γυμνασίου.

Πόσες ίστορίες δεν ακούσαν ετούτα τα σκαλλιά του σχολείου μας.

 

Μα και τα άλλα της πίσω πλευράς πίσω από την Καντίνα.

 

Εδώ πρωτοσυναντήσαμε από κοντά ο Ταλιάνος ο Νίκος ο Πανίκος και ο Ιωάννης της περιοχής Χαράκη την πρόεδρό του Σχολείου δίδα Λήδα Μαλά η οποία μεγαλόκαρδή και έχουσα κενήν
εσυντήχαννεν αγαπητικώς και με ευχαρή νουθεσίαν μας εχάρησεν τον κόσμόν όλον.

 

"Κοτζιά Πρόεδρος εκαταδέχτειν τα λαϊκά πρωτεούθκια της Α4".

 

Και όλα ετούτα μες τη χαρά και στο γέλλιον.

 

Εις τοτέλος έγραψεν και ευγενήν αφιέρωσην εις το βιβλίον Ιστορίας του λίαν αγαπητού Αντρέα Ταλλιάνου του φίλου μας του σπάνιου του καταδεκτικού.

Τζιαι βεβαίως τα σκαλοπάτιά ήτο άνευ εισητηρίου.  

Μούχτιν χαρά τζιαι επικοινωνία.
 

Ευχαριστώ Τον Θεόν που μας εχάρισεν τόσες χρυσες στιγμές.

Δοξάζω Τον που μου χάρισεν έτσι φίλους θησαυρούς.

 

Είπα να αλλάξω ρόταν.

Να γράψω αράδες ευχαριστιακές. .....
 

"Άτε ταράσσετε έπαιξεν το κουδούνιν.  Να μπούμεν για την τέταρτήν περιοδόν.  Έχουμεν με την Κυρίαν Φιλίππου.  Πριν να εισπράξουμέν την απουσίαν..."

 
Μοναχικό σχολείο του φωτός εν ημέρα συννεφιάς και κρύου.
Ορφανεμένο απ τα παιδιά του που πήραν στράτες κοντινές και μακραν στην ξενητείαν

Από το Αρχείο λογοτύπων της Λέμεσού και της Κύπρού ολόκληρης