Ήταν τρεις φίλοι που μιτσιοί τζει πάνω στου Χαράκη




Επαίζαν μάππαν της χωράφας μα τζιαι του ποταμού
 
Ο ένας που τον Πρόδρομόν, άλλος που το Βαρώσιν τζι ο τρίτος που τη Δρουσιαν.

Είχαν τζιαι πολλήν μεράκκιν με τα ποδηλατα τζιαι τις καδένες, το δύναμον τζιαι τα φανάρκα.

Τότες οι φωτογραφίες ήτουν ασπρόμαυρες τζιαι έρκετουν φωτογράφος για τις αθθύμιον φωτογραφίες μα εμπόρες να φκάλεις τζιαι με κανέναν θκυο φίλους σου.
Τότες έφκαλά με τον Σπύρον τον Παπαδόπουλλον τζιαι τον Άντρον τον Παππαρίδην μιαν ωραίαν τζιαμε στις βεραντες του εβδόμου.
Εφκάλαμεν τζιαι μιαν άλλην με τον Σίμον τζιαι τον Φίλιππον μαν την εβρίσκω τούτες τις μέρες.
 
Είμαστεν φτωσιοι μα ριάλια για έτσι οκταήμερες ήταν να βρουμεν.
Εποκουππήζαμεν την γειτονιάν ούλλην, τα σέντε, τες αρμαρόλλες, τα δέκα πόθκια, τες αυλάες.
Καλά εκάμναμεν.  Ετο βρεθουνται τωρά τζιαι κουαλούν μας πίσω τα ποδήλατα, τες μάπππες, τα σέπο, τα ασπροπάπουτσα, τες μπάρρες που στήνναμεν με ξύλα τζιαι σπόντες μες τον ποταμόν να μεν εσιει καυκάες αν έν ψηλόν ή χαμηλόν το σιουτ...

''Χαμογελάστε κοπέλια!'' ελάλεν ο Κύριος Γεράσιμος...