Το ωραιότερο παστελλακιν σισαμιού το δοκιμάσαμεν που έναν καλόκαρτον παππούν που το πούλαν σε μικες λουρίδες εύγευστες βιταμινούχες τζιαι φτηνές.


Εγοράζαμεν πολλοι που λλέου του στην πρώτην δευτεραν τάξην.

Τότες εις του Χαράκη στον Άην Γιάννην ήτουν αρκετοι οι πλανόδιοι πωλητες που είχαν έναν κοινόν χαρακτηριστικόν.
Εν εχρεώναν παράλογα.  
Οι τιμαί ήτο λογικαι για όλα τα βαλάντια.  
Είχαν αλήθινές προσφορές μίσον κομμάτιν έναν κάρτον γωνιάν δυνάμενην παστελλάκιν μες την κολουαν του τζιαι με μούχτιν χαμόγελον τζιαι καλήν καρκιάν.

Τούτος ο παστελλάς με το μαυρον ποδήλατον με την κασιούαν πίσω ήταν πολλά καλός αθρωπος.
Άμαν έκοφκες απένταρός ένεκα αγοραστικού παρελθόντος ετζιερναν σου τζιαι κανέναβν κομματούιν.
 
Εχάθην μες την τραμουντάναν την καταδρομήν της Εισβολής.

Αμαν τρώμεν παστελλάκιν μνημονευκουμεν τον με καρδίαν αινέσεως δια τα δωρήματα τζιαι την ευλάλήν αλοσύνην του.
 
Παδτελλάκιν......Ελάτε στο παστελλάκιν.....