Ο Χριστάκης Θεμιστοκλέους ο ευγενής μουσικός του σχολείου και των γειτονιών μας
Ο Χριστάκης ήταν μπροστάρης των μουσικών του Στ Γυμνασίου.
Μαζί με τον Μέλιο και την παρέα τους για μια εξαετία αναζητούσαν δρόμους και ήχους μουσικής έκφρασης με συγκροτήματα μπάντες τραγούδια και μουσικες.
Γνωριστήκαμε στη γειτονιά και για χρόνια μαθητεύσαμε κοντά σε ένα φωτισμένο άνθρωπο και ικανο δάσκαλο Αγγλικών, τον Πόλυ Καίτη.
Ο Χριστάκης αρχοντικός από μικρός.
Ένας άνθρωπος με σπάνιο ανάγιωμα και ήθος κρατούσε πάντα τη συνοχή των συγκροτημάτων που κτίζονταν σε σπίτια, γκαράζ, διαγωνισμούς συγκροτημάτων και παρέες.
Από τα συγκροτήματα του σχολειού μας πέρασαν επίσημα και ανεπίσημα αρκετά παιδιά με πολλές συνεργασίες και ποικίλους ρόλους.
Νομίζω πως ενισχύθηκε και ένοιωσε δυνατός όταν οι κιθαρίστες και οι μπασίστες φίλοι του συνάντησαν την παρέα του Καρας της Οδού Ιωάννη Κυριακίδη, τον Σίμο τον Αντώνη και τον Μαρίνο και τους πιστους τους ακολούθους.
Με τον Μέλιο είχαν πάντα μια χημεία στη σκηνή.
Πως αλλοιώς. Αφού ήταν και είναι φίλοι.
Ακούραστος πάντα, δεν πτοήθηκε από τις δύσκολίες που αντιμετώπισε η πρώτη μας μπάντα.
Έτσι με τον καιρό το Συγκροτημα του Αθηναίδειου και οι άλλοι συνεργάτες του εξελίχθηκαν σε μια σταθερή παρουσία και αξία
στα μαθητικά μουσικά δρωμενα της εποχής.
Χρόνο με τον χρόνο ωριμάζαν όπως και τα παιδια του Λανιτείου και του Γυμνασίου Αή Γιάννη.
Ο Χριστάκης μας ένωνε μουσικούς και όσους είχαν ενδιαφέρον για τη μουσική.
Ήταν μια μεγάλη παρέα που δρούσε δημιουργικά και στις εκδηλώσεις του σχολείου μας.
Ένωνε τους Φάλκονς που κάποτε πέρναν και άλλα ονόματα αναλόγως συμμαχιών και διαγωνισμών.
Πάντα χαίρομαι και πανηγυρίζω όταν τον συναντώ.
Ακόμη νέος τραγουδα και παίζει μουσική όμορφα και με τον επαγγελματισμό και τον ενθουσιασμό που είχε από μικρός.
Εκτος των όσων μας δώρισε και μας δωρίζει, έσωσε και μοιράστκε φωτογραφίες των μουσικών βημάτων του σχολειού. Συγκινητικές στα αλήθεια.
"Άτε ξεκινούμεν πρόβαν!"
Υ.Γ. Ευτυχες δώρημαν η φιλία μας. Χαρά μεγάλη άμαν λαλω χαμογελαστά "εν φίλος μου που την γειτονιάν που το σκολείον".
Άτε ξηφορτώστε τα άμπλιφαϊαρ τα σύρματα
Ο Χριστάκης ήταν μπροστάρης των μουσικών του Στ Γυμνασίου.
Μαζί με τον Μέλιο και την παρέα τους για μια εξαετία αναζητούσαν δρόμους και ήχους μουσικής έκφρασης με συγκροτήματα μπάντες τραγούδια και μουσικες.
Γνωριστήκαμε στη γειτονιά και για χρόνια μαθητεύσαμε κοντά σε ένα φωτισμένο άνθρωπο και ικανο δάσκαλο Αγγλικών, τον Πόλυ Καίτη.
Ο Χριστάκης αρχοντικός από μικρός.
Ένας άνθρωπος με σπάνιο ανάγιωμα και ήθος κρατούσε πάντα τη συνοχή των συγκροτημάτων που κτίζονταν σε σπίτια, γκαράζ, διαγωνισμούς συγκροτημάτων και παρέες.
Από τα συγκροτήματα του σχολειού μας πέρασαν επίσημα και ανεπίσημα αρκετά παιδιά με πολλές συνεργασίες και ποικίλους ρόλους.
Νομίζω πως ενισχύθηκε και ένοιωσε δυνατός όταν οι κιθαρίστες και οι μπασίστες φίλοι του συνάντησαν την παρέα του Καρας της Οδού Ιωάννη Κυριακίδη, τον Σίμο τον Αντώνη και τον Μαρίνο και τους πιστους τους ακολούθους.
Με τον Μέλιο είχαν πάντα μια χημεία στη σκηνή.
Πως αλλοιώς. Αφού ήταν και είναι φίλοι.
Ακούραστος πάντα, δεν πτοήθηκε από τις δύσκολίες που αντιμετώπισε η πρώτη μας μπάντα.
Έτσι με τον καιρό το Συγκροτημα του Αθηναίδειου και οι άλλοι συνεργάτες του εξελίχθηκαν σε μια σταθερή παρουσία και αξία
στα μαθητικά μουσικά δρωμενα της εποχής.
Χρόνο με τον χρόνο ωριμάζαν όπως και τα παιδια του Λανιτείου και του Γυμνασίου Αή Γιάννη.
Ο Χριστάκης μας ένωνε μουσικούς και όσους είχαν ενδιαφέρον για τη μουσική.
Ήταν μια μεγάλη παρέα που δρούσε δημιουργικά και στις εκδηλώσεις του σχολείου μας.
Ένωνε τους Φάλκονς που κάποτε πέρναν και άλλα ονόματα αναλόγως συμμαχιών και διαγωνισμών.
Πάντα χαίρομαι και πανηγυρίζω όταν τον συναντώ.
Ακόμη νέος τραγουδα και παίζει μουσική όμορφα και με τον επαγγελματισμό και τον ενθουσιασμό που είχε από μικρός.
Εκτος των όσων μας δώρισε και μας δωρίζει, έσωσε και μοιράστκε φωτογραφίες των μουσικών βημάτων του σχολειού. Συγκινητικές στα αλήθεια.
"Άτε ξεκινούμεν πρόβαν!"
Υ.Γ. Ευτυχες δώρημαν η φιλία μας. Χαρά μεγάλη άμαν λαλω χαμογελαστά "εν φίλος μου που την γειτονιάν που το σκολείον".
Άτε ξηφορτώστε τα άμπλιφαϊαρ τα σύρματα