Τα Χριστούγεννά του 1990 φέραμε τον πελεκάνο του χωρκού να καρφώσει με
περιμέτρικά ξύλα τα θρανία που ενωμένα μορφοποιούσαν την εορταστική
σκηνή.
Αυλαία με σσοινί τζιαι πατανίες τζιαι πέφτζιά.
Ήταν μια γιορτή
όμορφη τζιαι φτωσική όπως τα Χριστούγεννά του 1987 όταν βοήθησα το
δάσκαλό Κο Νικολαίδη με τα τραγούδια της χορωδίας.
Στρατιώτης τυγχάνων
απότελούσα την κοινωνικήν προσφοράν της μονάδος εις την παρακείμενην
πολίχνην των Πηγαινίων.
Έτσι το έλεγαν οι πάγιές διαταγές.
Οι
στρατιώτες της μονάδος αποτελούσαν με στολή εξόδου και τη συνοδεία
δοκίμου Αξιωματικού την πλειοψηφία των επισήμων προσκέκλημένων της
σχολικής εορτής του μονοδιδάσκαλού σχολείου.
Ο Κύριος μεριμνούσε να ζουν κάποιες στιγμές ζεστασιάς και εορταστικής θαλπωρής και οι μονάδες ανεπιθυμήτων.