Κάποτε εἲχαμε τόν εὐλαβῆ ἱερέα μας, στόν ὁποῖο πηγαίναμε, λέγαμε τίς
ἁμαρτίες μας, παίρναμε τή συγχώρηση τοῦ Θεοῦ, φεύγαμε μέ εἰρήνη καί νέες
δυνάμεις γιά τόν ἀγῶνα τῆς ζωῆς.
Σήμερα διώξαμε τόν ἱερέα τοῦ θεοῦ καί φέραμε ἂλλους δέκα στή θέση του.
Φέραμε τόν ψυχολόγο, τόν ψυχίατρο, τό νευρολόγο, τόν κοινωνιολόγο, τόν
εἰδικό μάγο καί ἂλλους παρατρεχάμενους.
Καί κομματιάσαμε τήν ψυχή μας
πηγαίνοντας ἀπό τόν ἒνα στόν ἀλλο.
Γεμίζουμε ἒντυπα, κάνουμε "τέστ" καί
παίρνουμε μέ τίς χοῦφτες τά φάρμακα καί τελικά γινόμαστε χειρότερα ἀπό
πρίν.
Καί χάνουμε τόν καιρό μας, βασανιζόμενοι καί βασανίζοντες...
Τί
σημαίνουν ὃλα αὐτά; Ὃτι ὁ κίνδυνος τῶν "ἀκρίδων" εἶναι ἐν ὂψει; Ὁ Κύριος
γνωρίζει.
Πάντως, ἂν, ὃσοι ὑποφέρουν ἀπό τέτοιες καταστάσεις,
δικιμάζωνται σκληρά, ἂς σκεφθοῦμε πόσο πιό τρομερή πρέπει νά εἶναι ἡ
κατάσταση πού θά δημιουργήσουν οἱ "ἀκρίδες".
Ἑπομένως ἂς προσκολληθοῦμε
πιό πολύ στόν Κύριο γιά νά βροῦμε σ'αὐτόν καταφύγιο.
Ἂς λέμε μαζί μέ τόν
ἱερό Ψαλμωδό΄ "Ἀγαπήσω σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου΄Κύριος στερέωμά μου καί
καταφυγή μου καί ρύστης μου".
Ἂς ζητοῦμε ἀπό Αὐτόν νά φανῆ ἳλεως στούς
ἀδελφούς μας πού βασανίζονται χωρίς νά μποροῦν νά βροῦν τήν εἰρήνη καί
τήν γαλήνη πού λαχταροῦν.
Οἱ δοκιμασίες πού περνοῦμε καί ὃλες οἱ
ἀρνητικές ἐκδηλώσεις στή ζωή μας σήμερα ἒρχονται νά μἀς ὁδηγήσουν σέ
συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἑπομένως στή μετάνοια.
Ὑπάρχει, ἀδελφοί
μου, δυνατότητα διαφυγῆς.
Ἂς μή χάσουμε τή δυνατότητα αὐτή πού ὁ Κύριος
μάς δίνει.
Μακαριστός Ἱερομ. Εὐσέβιος Βίττης
Ὁμιλίες Πνευμ. Οἰκοδομῆς στήν Ἀποκάλυψη,
Τόμος Β΄.