Κάτω που τα Μοναστήρκα


Κάτω νερού που τον Άην Γιώρκην τον Νικοξυλιτην ήταν ένας λάκκος για τα κτηνα με βούρνες παλαιές πέτρενες Αρχαίας τες ελαλούσαν.

Επέρναμεν, τον τζαιρόν των τερατσιών, τα κτηνά με τον παππού μου τον Γιάννην να πκιουν νερό να μεν ποσκάσουν που την πυρά.

Ωστη να φτάσουμε ο παππούς ελάλεν ιστορίες των καλοήρων τζιαι του γουμενου των Μοναστηρκων.

Ηταν μια χαρά να θωρείς τα γαούρκα μας την .ουλαν να πιάνουν νερό καθαρό σιονιν μέσσε βούρνες σγιαν τους τζιαιρός του Ομήρου τζιαι του Χριστού μας του πολλλαγαπημένου