Από το 1984 στα κοινά της Παιδείας και της Εκπαίδευσης πόνεσα πολλές φορες.
Διώξεις αμέτρητές.
Περισσότερο με κούραζε ο ακραίος συσχηματισμός.
Από το "σιώπα να περασουμέ" μέχρί το "Σκάσε επιτέλους".
Μπορώ να γράψω χιλιάδες ιστορίες πραγματικές μέχρι εσχάτης λεπτομέρειάς για την ασταμάτητή δίωξη του αγωνίστικού φρονήματος, της λειτουργίας των θεσμών, για την ακραία υποκρισία, για την άθλια φιλαυτία, τον συμφεροντολογισμό, την ακραία ασυνέπεια λόγων και έργων, την σιωπή στις καταστροφικές δεκαετίες αδράνειας κρατικών αξιωματούχων.
Δεν φτάσαμε τυχαία εδώ που φτάσαμε.
Πόσοι διπλοπρόσωποι δεν επεμενάν να προχωρά το ρεμπελιο στην εκπαίδευση και τη δημόσια υπηρεσία, που τόσο πονούσε και τον Άγιο Παίσιο που ομίλησε με φως και τόλμη για όλα αυτά.
Λόγια μεγάλα, κομμάτικές πολυσέλιδες εξαγγελίες, με καλά κρυμμένες ατζέντες.
Χωρίς παραδοχές για την κοινωνική, πολιτιστική και εκπαιδευτική μας πραγματικότητα, και τις τόσες διαφορές της από πόλη σε πόλη χωριό σε χωριό.
Χωρίς ανάγνωση της αλήθινης κατάστασης στις γειτονιές, στην ύπαιθρό.
Αποκομμένοι στην πρωτεύουσα να μην μπορούν να κατανοήσουν τις πάμπολλές δυσκολίες των φτωχογειτονιών.
Διάλογός αληθινός ανύπαρκτός μόνον στα κρυφά πολλοί να ομολογούν την αλήθεια αλλά να φοβούνται ή να αρνούνται να χάσουν το ημιασφαλές βόλεμά.
Και μέσα σε όλα αυτά να κτιζούντε καρριέρες, ανερυθρίαστα να ξεπουλονται τα πάντα για το συμφέρον.
Με θωρακιση γνωσιολογική και μελέτης εμβαθύνσης και καλλιέργεια παιδευτική εμφανως ελλιπή...
Χωρίς τη μυρωδιά της τάξης.
Χωρίς τον κάματο και το καμίνι του σχολείου.
Και όσοι αγωνίζονταν να συλλέγουν προσβλητικές επιστολές
γιατί απλώς ενημερώνουν για τους κινδύνους κτιρίων, την απουσιά αντισεισμικών μέτρων σε σχολεία.
Γιατί ομιλούν για επαρχίες ολόκληρες χωρίς επενδυσεις στην εκπαιδευση, φτωχους συγγενεις.
Να παρακολουθούν απίστευτές προαγωγές και μεταθέσεις και όταν ομιλούν να τους πέρνουν στο κατόπιν με διώξεις.
Διαδικασίες αυτονόητες το 1994 να εξαφανίζουνται και όταν κάποιος τις υπενθυμίζεί οι πλείστοι να κατεβάζούν τα μούτρα τους λες και ομιλείς την ιαπωνικήν.
Μια μικρή μειοψηφία να αποφασίζει και να σκορπά προβλήματα με εξωθεσμικά παίγνια
και να πληρώνουν τα παιδιά.
Δέστε το παράδειγμα της παρακμής του Ενιαίου Λυκείου.
Πόσες συνέπειες είχε.
Όμως το κρατούσαν στον αναπνευστήρα τόσα χρόνια.
Και το τραγικότερο όταν ερχονται οι συνεπειές πόλλοι να καμωνούντε τους απονήρευτούς θνητούς.
Να μην βρίσκεις έναν θιασώτη μιας καταστροφικής καινοτομίας.
Ενώ χιλιάδες την υμνούσαν όταν το ολιγαριθμό κατεστημένο την επέβαλλε
Καλά τα έγραφε ο μακαριστός Σάββας Παύλου
"Κάλλιο ο τρελλός των συνεδρίων"
Ναι κάλλιο οι σαλοί των φτωχογειτονιών παρά...