Οι γεύσεις των ετών του εβδομήντα
Καρπούζι στον καιρό του με σχήμα κανονικό.
Παγωμένο στο ψυγείο ή στον πάγο από το παγοποιείο σπαμενη παγωμένη πλάκα με σφυρι πέτρα ή σιεπαρνι μες το μεταλλικό μπανιούι.
Εκει πάγωναν και οι μπύρες.
Μπουκάλες μεγάλες.
Μαζί με τη μοίρα το καρπούζι το κομμάτι το χαλλούμι της ορόφης αληθινό.
Ακολουθούσε μια βίωση γευστικου παραδείσου που συνήθως σε συνέπερνε μεαποτρλεσμα η ονειρική παττίχα να ζωγραφίζε νακκον την φανελλούαν σου.
Τα υπόλοιπα γνωστα σε πολλές παραλλαγές.
Ύστερα λαλεί η γιαγιά σου γιατί εν σου φορώ την φανέλλα την καλήν που σού 'φερε που την Αυστράλιάν.
"Πάλε έσταξες την παττίχαν πάνω σου"
Υ.Γ. Σε μια γειτόνια ο καλοκαρδος μηχανικός έλεγε όλον το καλοκαιριν "Μα ολάν αν μεν στάξει πάστην φανελλαν η παττίχα θαρκούμε εν άγευστη. Οι φανέλλες των μερακλήων εν πάντα τατσωμένες".