Άμαν είσαι μες τη θλίψην ελάλεν μου ο παππούς ο Αναστάσης εις τη Χώραν να θωρεις δεντρά, θάλασσαν.
Να πίννεις τζιαι κανενάν κρασίν ελάλεν νου φίλου μου να ανοίει η γλώσσα σου να λαλείς τον πόνον σου να φέυκει που πάνω σου.
Αθθυμούμε ύστερα που το Οδόφραγμά επκιάα στρατές των στρατών τζιαι επήα εις τας Αθήνας Μεάλην Εφτομάν του έτους 1990.
Έρεξα τζιαι είδα τον Κύριον Νίκον Βασιλειάδην είπα του τον πόνον μου για την Κύπρον που ήταν σχεδόν τρεις μήνες στους δρόμους κόντρα στην κατοχή τζιαι την διχοτόμησην.
Εσυμβούλεψεν με τζιαι επκιάα τρένα λεωφορεία τζιαι πλοιάριόν τζιαι έφτασα ως τ' Αγιον Όρος να πω τον πόνον μου, να ιστορήσω τα πάθη μου τζιαι τις περιπέτειές του βίου μου.
Έφτασα στην Σταυρονικήτα.
Έκαμά Πάσκαν βασιλικόν.
Ώρες ολόκληρες ακουσεν με ο παπά Βασίλης ο Γοντικάκης.
Να τον έσιει ο Θεός καλά.
Εστειλέν με τζιαι εξομολοήθηκά στον παπά Ιερεμίαν, τον καλοσυνάτον, τον Αυστραλέζον.
Έπνασα.
Ύστερις
Σάννα τζιαι ήταν εχτές.
Εστράφηκά στην Κύπρον που το Περβόλιν της Παναγίας τζιαι είπα να τραβώ κουπίν μες το πέλαγός του βίου ποτε σιανεμμιά, ποτέ τρικυμία, νύχτα Παρασευκόνυχτα μες τα σκοτεινά τζιαι έσιει ο Θεός τζιαι για μας τους δύσκολους, τους εσαεί κατηχούμενους πεπτοκώτες.
Ελάλεν τζιαι ο μάστρε Φώτης Αμολόητα τα πάθια τζιαι οι καημοί του κόσμού τούτου.
Εν κάτι νύχτες που θέλεις να τραουδήσεις να πεις τους καημούς, τις αγάπες, τις πίκρες που 'πκιες, τις χαρές.
Να κλάψεις τους που έχασες.
Να γελάσεις με τις θύμησες των π'αγαπάς για τζείνον το Ελά να σε φιλήσω τωρά που φεύκω για την Ευρώπην που κομά τζυνηά σε τζιαι κάμνει σε να χαμογελάς.
Έτσι νύχταν παγωμένην στην Τυλληρκάν εφερεν το περιπολόν κονιάκκιν μες την λαμιτζάναν να πκιουν οι σκοποι να βράσουν.
Εβάλαν μου θκυο τρεις πιννιές.
Έβρασα.
Επήρα πάνω μου.
Άντεξα ως το δεκανέαν αλλαγής.
Μετράς τα θαύματα που έζησες τις αγάπες που σου χάρισαν.
Το φως που σου ανάψαν.
Σκέφτεσαι τους πέρα ζώντες, τους απαρηγόρητούς.
Λες μια προσευχή για χάρη τους.
Φτάνει να τους φυλάει ο Θεός.
Να ναι χαρούμενοι, ευτυχείς.
Εξομολογητικά που τα χάραξα απόψε.
Γραφή από έναν που θητεύει στους κοπιώντες και πεφορτισμένους μα χαιρεται να δωρίζει χαμόγελα και παρηγορητική νοσταλγία στους π'αγαπά.