Εις την κηδείαν του Κώστα Μόντη
Την ώρα ακριβώς που ο κόσμος με φωνήν τρεμάμενην απάγγελλέν τον Ύμνον των Ελλήνων μούπαν πως ένας παράτερα ντυμένος με Επτανήσια φερσίματα προσετρεξε μετα θλίψεως και υπερηφανείας
να σου δώκει τον τελευταίον ασπασμόν.
Ενώ εκεί έξω από τη θύραν του Άη Γιώρκη
γενειοφόροι και έκπληκτοι ο Βασλης και ο Δημήτρης ανέμεναν υπομονετικά τη δικήν τους σειραν.
Γελαστοί για τον παραγιον του λεπτουργικού εργαστηρίου των που δικαίως αθλήσας τον καλόν αγώναν τον στέφανον της ποιήσεως ελάμβανεν τέτοιαν ηλιόλουστην ημέραν του Κυπριακού Μαρτίου.