Κάποτε
στους γάμους άμαν εχορεύκαν τζιαι εστρώνναν το κρεββάτι είχαν το για
έθιμον να σύρνουν κανένα θκυο μωρά πας τα στρωμένα για να κάμει καλά
μωρα το ζευκάριν.
Σαν έστεκα τζιαι έβλεπα το πολύχρωμο χορευτικό και
πλούσιο δρώμενο τζιαι άκουα τους χαβάες τους καλούς του θκιολάρη
αρπάσσει με ένας γίγαντας τζιαι εσυρεν με πας το κρεβάτιν του γάμου.
Εν που τες πρώτες αναμνήσεις του φτωσικού μου βίου.
Ο φωτογράφος εν έχασεν ευκαιρίαν τζιαι όπκοιος άννοιεν το αλπούμ μας εθωρεν με να πλέω μες τα παπλώματα τζιαι να μάχουμε να φκώ.
Που τότες εμεινεν μου η αγάπη για τα φκιολιά τζιαι εξηφοήθηκα τες πίστες τζιαι εχορευκα συρτόν τζιαι καρτσιλαμάες αδρωπινούς.
Έτσι ήτουν η ζωή τότες εθκιούσαν σου μιαν τζιαι αν θέλεις μεν κολυμπησεις.
Ασσεν τζιαι με τον κουκκουλλον ασσεν τζιαι μες τα
παπλώματα.
Άτε χαμογελάστε νάκκον μούχτιν με το πάθημαν νου μιτσή σ' έναν γάμον κανονικόν με χορούς του κρεβαθκιού, θκιολιά, λαούτα, μερρέχες, ξιουρίσματα του γαμπρού ζώσματα, ρέσιν τζιαι εις υγείαν τ' αντροήνου...