Και τι να γράψεις;
Μόνο να κλάψεις
Ήταν ένας τόπος ευλογημένος
Με τις ομορφιές του
Ήρθατε με τα χρυσόπουγκα κρυμμένα
Καλά παραλλαγμένα...
Και μας κλέψατε μέρα μεσημέρι
Αιφνίδια και άνανδρα
Υπούλως και ανάνδρως
Φέρατε την νέα τη σκλαβιά..
Κι όσοι δεν προσκυνήσαμε
Στη μοναξιά θρηνήσαμε
Μόνοι ξεπουλημένοι
Φίλοι κι εχθροι καλοθρεμμένοι
Με την καταλαλιά στα χείλη
Εν γένει ιδιότυπος σου λένε
Έγινε η ανθρωπιά κουσούρι
Η ελευθερία στο κιβούρι
Εσείς τα δικά σας
Τα τραγούδια τα παλιά σας
Κι ας πονέσαμε διπλά
Εσεις γραβάτες έτσι απλά