Η οδός Ιωάννη Πολέμη ήταν η οδός του Πικατίλλυ με τα πιλλιάρτα και τις
καρέκλες έξώ
Εκεί καθόμουν κάποτε μονάχος και διάβαζα τη θρυλική εφημερίδα ΜΠΑΛΛΑ (που έφταννε στη Λεμεσόν συχνά γυρισόντα μέρα ή μετά τις δύο ήτρεις το μεσημέρι της ημέρας κυκλοφορίας, αν ήσουν πολύ τυχερός και προλάββέναν το αεροπλάνον της γραμμής οι εργάτες των πρακτορείων).
Για να πάμεν στο Πικατίλλυ εμπαιναμεν που το δρομούιν της Πίτσα Νάπολι τζιαι εισερχόμαστεν σχεδόν αμέσως στην Ιωάννη Πολέμη απέναντι που το Ταχυδρομείο της Λεωφόρου το λεγόμενόν.
Το Πικατίλλυ ήταν κοινης αποδοχής τζιαι που τους μαθητές του Στ και του Ε Γυμνασίου.
"Άτε πκιάε στέκκα να βάλω σελίνιν να παίξουμεν έναν πιλιάρτον αμερικάνικον...!"
Εκεί καθόμουν κάποτε μονάχος και διάβαζα τη θρυλική εφημερίδα ΜΠΑΛΛΑ (που έφταννε στη Λεμεσόν συχνά γυρισόντα μέρα ή μετά τις δύο ήτρεις το μεσημέρι της ημέρας κυκλοφορίας, αν ήσουν πολύ τυχερός και προλάββέναν το αεροπλάνον της γραμμής οι εργάτες των πρακτορείων).
Για να πάμεν στο Πικατίλλυ εμπαιναμεν που το δρομούιν της Πίτσα Νάπολι τζιαι εισερχόμαστεν σχεδόν αμέσως στην Ιωάννη Πολέμη απέναντι που το Ταχυδρομείο της Λεωφόρου το λεγόμενόν.
Το Πικατίλλυ ήταν κοινης αποδοχής τζιαι που τους μαθητές του Στ και του Ε Γυμνασίου.
"Άτε πκιάε στέκκα να βάλω σελίνιν να παίξουμεν έναν πιλιάρτον αμερικάνικον...!"
