"Μιαν σουμάδα θκειέ Κυριάκο"...




άκουες που το Καφενείον του Βοσκού.

"Θκυο σουμάδες θκεια Δεσποινού" η φωνή στον Καφενέν της Εκκλησιάς του Καπηρκάσιη.

"Θκειέ Σπυρή τρεις σουμάδες τζιαι θκυο σακομιλιές" αντήχούσεν ο πάνω Καφενές του Σπύρη του Καννίδη.

Αχ σιειμώνες της Δρούσιας με τα ζεστά τους, μες τους καφενέες που είχαν σόπες τζιαι καρκιές κόμα ζεστές, σαν τες σουμάδες τους τες περιποιημένες.