Εις υβριστάς και κακολογούσες την Πίστην των Γιαγιάων και των Παππούων μας
 

Για την Πίστη των Γιαγιάων μας έχω να λαλώ.

Για τη γνώσην των Παππούων μας έχω να λαλώ.

Εξέραν σσίλλια πράματα να κάμουν τζιαι λλία να λαλούν.
 
Απλοί τζιαι ίσιοι οι περίτου.

Εν εκατηγορούσαν εύκολα οι πιο πολλοί.

Ο παππούς μου εφόρεν συχνά τη βράκαν του την καλήν τζιαι την Κυριακήν επήαιννεν στον Άην Πιφάνην.

Αγάπαν τους φτωχούς.
Τες βασανισμένες χωρκανές του.

Άφηννεν τη Γιαγιάν μου να τες βοηθά χωρίς να γογγίζει...

Για την Παράδοσην του τόπου ούλλην έχουμεν να λαλούμεν πως εκράτησεν μας επλούμισεν μας έσωσεν μας.

Άμαν την περιπέζουν κάποιοι συντοπίτες τζιαι συντοπίτισσες μου,
δα στις πόλεις εννοώ γιατί εις τα χωρκά μας εν το συνηθίζαν, λυπούμαι πολλα.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ.  Αγαπώ τους που τα αλήθκεια.
Μα ώρες ώρες εν πολλά φαρμακωμένοι.
Τζιαι βιαστικοί εις τας κρίσεις.
Με γεννικεύσεις ακραίες.
 
Έμαθα να σιωπώ.  Ήντα κκιαριν οι καυκάες.
Παλλιά εμίλουν.  Ήταν τζιαι άλλη η ποιότητα των αθρώπων.
Αλλά τούτον το άππωμαν, τούτη η ακραία άγνοια, κάποτες εν αντέχετε.
 
Να κατηγοράς τη θητείαν τζιαι να 'σουν κάθε μέρα έσσω σου, πάει πολλά.

Να τραουδάς τες δημοκρατίες τζιαι άτε κανεί...

Είδαν πολλά τα μάθκια μας...

Τουλάιστον όμως να κατηγοράς κάτι αφού το μελετήσεις σφαιρικά και εμπειρικά